Kampvuurverhaal: “Ik zag de gorilla die pontificaal door beeld liep niet”
Zou Max Verstappen aandachtig leven? In eerste instantie leek me dat onmogelijk. Als ik met 360 kilometer per uur in een formule 1 bolide zou rijden, zou het leven aan mij voorbij racen. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat mijn leven soms ook zo voelt…
Floep, ik ben afgestudeerd. Floep, ik heb een baan. Floep, ik heb een kind. Nou ja, dat laatste was misschien niet zo heel erg floep. Maar de dertien jaar die erop volgden, floepten wel weer zo voorbij. En nu heb ik een kind met kleedgeld. Dat zelfstandig besluit om dat geld aan kipnuggets uit te geven. Floep, waar blijft de tijd?
Van levensbelang
Even googelen levert me de betekenis van het woord aandacht op: ‘gericht waarnemen van de omgeving’. Mmm. Het kan niet anders dan dat Max dat doet. Het lijkt me zelfs van levensbelang als je met 360 kilometer per uur in een formule 1 bolide racet. Anders knal je zo tegen de coureur voor je. Of schiet je uit de bocht. Bij nader inzien denk ik dat ik mijn perceptie van het leven teveel op Max projecteerde.
Gorilla
Ik maak in mijn formule 1 bolide even een zijsprongetje naar een filmpje dat ik ooit zag. Ik zag een aantal basketballers een bal overgooien. Ik moest tellen hoe vaak de bal over werd gespeeld. Dat deed ik aandachtig. Zo aandachtig, dat ik de gorilla die óók door het beeld liep niet zag. Ik vermoed dat het met Max ook zo werkt, dat hij zijn aandacht richt op die dingen die op dat moment noodzakelijk zijn. Al het andere is overbodig.
Aandacht oefenen
Daar kan ik iets van leren. Ik kan mezelf in eerste instantie afvragen wat voor mij noodzakelijk is. Wat vraagt op dit moment mijn aandacht? Kerk, werk, buurt, gezin? En waar zou ik mijn aandacht graag op willen richten? Vervolgens kan ik mezelf oefenen om dat – en dat alleen – te doen. Even geen gorilla’s waarnemen, maar tellen hoe vaak er overgespeeld wordt.
Maximaal
Misschien dat mijn leven zo steeds minder aanvoelt alsof ik er met 360 kilometer per uur doorheen raas. Dat zal voor Max toch ook zo zijn, dat het steeds minder snel voelt? Tegelijk is het denk ik wel belangrijk om geregeld langs de pitstop te gaan, om te controleren of ik mijn aandacht nog op het juiste richt.
Pitstop
En jij? Voelt het leven voor jou aan alsof je met 360 kilometer per uur door het leven raast? Wat vraagt jouw aandacht op dit moment en waar wil je je aandacht graag op richten? Ik ben benieuwd wat jij ontdekt tijdens een pitstop van het leven.
Joanneke Wiersma
