We vinden het fijn dat jullie ons en het werk dat we doen willen volgen. Vaak komt er in onze berichten een hoop vrolijkheid voorbij (we genieten ook erg van het werken en leven hier), maar bij het leven hoort ook pijn en verdriet. Daarom willen we ook met jullie delen wat er de afgelopen week gebeurd is.

Vorige week dinsdag…

Het is 20:30u, we hebben nog even een stukje gewandeld en zijn aan het opruimen in huis. Mijn (Ilse) telefoon gaat, mama belt. Ik neem op, en hoor papa’s stem: “Ik heb geen goed nieuws. We zijn nu met z’n allen in oma’s huis, ze is overleden.”  Plotseling. Zo onverwacht. De week ervoor was mijn nichtje nog bij ons, en hadden we samen met oma gebeld. Helemaal geweldig, vond ze dat. En wij ook.

Ik wil naar Nederland

Voordat we naar Zuid-Afrika vertrokken, was ik hier bang voor. Dat er iets ergs zou gebeuren met iemand van wie ik zoveel houd. Ik heb erover na gedacht – ‘wat zou ik dan doen?’ (het was bijna een reden om níet naar het buitenland te gaan). Uiteindelijk heb ik die gedachte ook weer weggedaan. Het is lastig om daar over na te denken, totdat je daadwerkelijk in die situatie bent. En dat is een rot situatie. Maar in die situatie was het antwoord op de vraag ‘wat moet ik nu doen?’ duidelijker dan gedurende de tijd dat ik er van te voren over had gepiekerd: ik wil naar Nederland. Bij familie zijn. Bij mijn ouders zijn. Bij Casper zijn. En dit plotselinge nieuws met eigen ogen zien en voelen – ook al doet dat pijn.

Sjoerd met zijn familie in het zonnige Zuid-Afrika, ik met mijn familie in het koude Nederland

Gelukkig werd het mogelijk gemaakt om naar Nederland te reizen, daar ben ik heel dankbaar voor. Woensdag geboekt, donderdag gevlogen. Vrijdag kwamen Sjoerds ouders en zus aan in Jeffrey’s Bay. Super leuk dat ze hier zijn, maar ook een gekke situatie: Sjoerd met zijn familie in het zonnige Zuid-Afrika, ik met mijn familie in het koude Nederland. Maar wat ben ik blij dat dit kon. Het was goed om samen te huilen, lachen en herinneringen op te halen. Het was fijn om vriendinnen van oma en familie te zien en spreken, en stil te staan bij het goede leven dat ze heeft gehad. Het was mooi om tijdens de dankdienst herinneringen te kunnen delen en God te danken voor de stralende en sterke vrouw die oma was.

Het was lastig om deze dagen zonder Sjoerd mee te maken, maar gelukkig ben ik gisteren weer veilig aangekomen in Jeffrey’s Bay! Het contrast kan niet groter zijn. Ik stapte de trein in en vertrok uit een koud en regenachtig Nederland, en stapte 26 uur later het vliegtuig uit in een stralend en zonnig Zuid-Afrika.

Ouma bring sonskyn en vrolikheid

Toen ik afgelopen zaterdag oma’s huis binnenkwam, was dit het eerste wat ik zag: dit kaartje dat we afgelopen juli vanuit Zuid-Afrika stuurden, stond voor haar spiegel in de hal. Vertaald in het Nederlands: ‘Oma brengt zonneschijn en vrolijkheid’. Dat is ook hoe ik oma altijd zal herinneren!

Lord
You are the one thing
I desire
One thing
that I long for God,
to be with You.

Lord
You are my light
and my salvation
No reason to be afraid
when I’m with You

Psalm 27 – versie Jonathan Ogden

[Deze psalm zei veel voor oma]

Bedankt!

We willen jullie bedanken voor jullie steun en bemoedigingen! Juist ook in lastige tijden ervaren we God’s liefde, troost, Zijn trouw en kracht. We geloven dat gebed krachtig is! Als je gewend bent om te bidden, wil je dan bidden voor het verdriet dat we hebben, het verwerken hiervan en het werk dat we hier in Zuid-Afrika mogen doen? Voor kracht voor Ilse om het werk weer op te pakken. Qua werk zijn er trouwens mooie ontwikkelingen, maar daarover de volgende keer meer.
heel erg bedankt!

Liefs en tot snel,
Sjoerd & Ilse