Ineens stond ze daar, op de stoep bij de winkel. ‘We hebben geen huis meer’, of wij ook iets wisten, een kamer, een appartement. Een plotselinge verhoging van de gasprijs had de huur zo ver opgedreven dat ze het gewoonweg niet meer konden betalen. Hij sliep in de auto, zij huurde nu een kamertje per nacht voor 50 euro, zodat ze een bed had om in te slapen. En dit is gewoon in Leeuwarden.

Toen onze nieuwe Bulgaarse vrienden bij ons in trokken, was dit voor ons echt een enorme stap. Want ja, voor hoe lang zou dit zijn? Wanneer zouden ze iets kunnen vinden? Was het een kwestie van dagen, weken, maanden? Een stel dat ineens bij je in huis komt wonen, dat kan bijna niet zomaar. Ja, voor heel even wel, uit nood. Maar wat wij in huis haalden was geen armoede, het bleek rijkdom!

De eerste ochtend zat Donka aan de keukentafel s’ochtends, ik had net een cappuccino voor haar gemaakt en ze zette Youtube op, en ik besefte me ineens dat ze worship-liedjes in het Bulgaars aan het luisteren was! Ze keek me indringend aan aan en zei; ;Anneleen, als ik op zie tegen de dag, dan luister ik dit, zing ik voor en over Jezus, en dan wordt mijn blik weer groter’. Wijd spreidde ze haar armen uit; ‘dan ben ik weer beschikbaar om te ontvangen!’. Ik keek haar aan en straalde; ook ik heb dat nodig, elke ochtend weer. Inmiddels bidden we samen, lezen we samen de Bijbel. Dansen we door de kamer op Bulgaarse worship muziek.  Gister deelden we Psalm 25. Woorden die voor een Nederlander en dus een Bulgaarse zoveel rijkdom bezitten. Ik stond erbij en ik keek er naar. Het was even alsof God me liet zien hoe Groot hij is. Niet alleen in kracht of macht, maar in veelzijdigheid, veelkleurigheid; Hij spreekt en kent alle talen, ook Bulgaars. Hij vormde mij, en ook haar, en haar gezin. En ineens was het juist het anders zijn, dat zoveel rijkdom bracht.

In plaats van Netflix zaten we s’avonds om tafel; we leerden elkaar kennen, stelden vragen, ook moeilijke, en kregen zo een inkijkje in een wereld die voorheen alleen via het nieuws tot ons was gekomen. Nu hadden we het nieuws in huis; hier zo, aan de keukentafel. En ook dat geeft rijkdom; het tastbare, concrete, aanwezige van wat het betekent om in afhankelijkheid (en armoede) te leven. Maar ook; hoe anderen hun leven met God vorm geven, daarin zoekende zijn, tastend, vragend. Ze hebben een leven hier in Leeuwarden opgebouwd maar staan ineens op straat. Gaan we terug naar Bulgarije? Of blijven we hopen op een geschikt plekje om ons leven hier voort te zetten? Wat vraagt God van ons? Wat is wijsheid? En wat is zijn Plan met ons leven?

Even zo dichtbij elkaar te leven, dat is rijkdom rechtstreeks uit de Hemel voor mij. Want ja ik heb hele goede vriendinnen, we hebben vrienden en collega’s en lieve mensen uit de kerk. Maar ik woon met geen van hen meer dan een week in een huis, deel met geen van hen mijn leven even op deze intieme, alledaagse, manier.

Wat betekent het echt om samen ‘op te trekken’? Is dat af en toe een glimp opvangen van elkaar, of is het werkelijk zien en durven ervaren hoe iemands leven er, van heel dichtbij, eigenlijk uit ziet.

Ik ben God dankbaar dat hij rijkdom bracht, in ons huis, door middel van deze twee prachtige en kwetsbare mensen. Net zo kwetsbaar als wij, net zo zoekend als wij, net zo vragend als wij. Zij hebben nu geen huis, en wij hebben weer andere dingen waar we God’s voorziening in nodig hebben.

Het Koninkrijk is niet hier, of daar, maar in ons midden. Op de plek waar wij elkaar echt ontmoeten, daar is God.

Echte rijkdom zit niet in stenen, op je bankrekening of in je portomonnee.
Rijkdom bevindt zich, in ons midden.

Als we samen onderweg zijn, en blijven
en elkaar blijven durven te ontmoeten
daar waar we kwetsbaar zijn
oprecht

en zoekend
dan vallen muren weg
en talen
en culturen
want God spreekt alle talen
kent alle harten

en alle

Rijkdom,
komt rechtstreeks
van Hem.

 

Anneleen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Inloggen
Nog geen lid? Wachtwoord vergeten?