Begin januari zaten wij op een avond te mijmeren over het afgelopen jaar 2020 en wat 2021 ons zou kunnen brengen. Tot onze verbazing lijkt het wel of “de Corona” ons het leven heeft geblokkeerd. Niet meer kunnen samen komen in de diensten, niet meer samen een aanbiddingsdienst meemaken. Wat zijn wij ge(ver)wend geraakt aan het mooie podiumgebeuren.
Maar opeens is het afgelopen jaar de muziek vervaagd en is het langzaam stil geworden. Stil in dat grote kerk gebouw maar ook stil in mijn en ons eigen leven. Dit roept interne vragen op als; “in wat voor tijd leven wij en welke kansen heeft deze tijd”.
Gericht op relatie
Het is de overgang naar een nieuw tijdperk en in de tussenliggende tijd mag het ook een tijd van herstel zijn. Zoals ik in een artikel las: ‘… kortweg komt er een verschuiving van kerken die meer gericht zijn op ‘events’, naar kerken die meer gericht zijn op relaties. God is een God van relaties en dat wil Hij als eerste herstellen in de kerk. Niet alleen met Hem, maar ook onderling. We kunnen ook niet een oogst binnen halen als we niet ten diepste houden van de mensen om ons heen die God niet kennen ….’.
Om ons heen
Laat ons nieuwe onderlinge relaties bouwen om zo het evangelie uit te dragen naar de mensen om ons heen. Zoals ook Jezus in zijn woord zegt; “.. onze hand uitreiken naar de weduwen en wezen, de kwetsbaren en eenzame…”.
Aanmoedigen
Het lijkt nu wel of wij vleugellam zijn geworden en wat zielig in onze eigen bubbel leven. Laat ons daar uit komen. Elkaar aanmoedigen om anderen te bezoeken, te helpen met een luisterend oor, door boodschappen te doen, door een klusje te doen en er gewoon te ZIJN voor die ander.
Laten WIJ wat meer naar elkaar en die ander omkijken.
Doe jij mee!!?
Wim en Wilma Tuma
P.s. Het lijkt ons leuk om dit samen te doen. Heb je ideeën? Deel die dan met ons. In Scipio vind je onze contactgegevens.
Heel mooi fam. Tums