Goedendag allemaal,

Nederland is ineens super ver weg. Normaal wist je dat als er echt iets was, dat je op het vliegtuig kon stappen en terug kon komen. Dat is nu niet tijdelijk niet zo, en soms benauwd mij die gedachte. Bid voor mijn ouders, die 80+ zijn en het natuurlijk moeilijk vinden. 

Ik zou in mei naar Nederland komen voor verlof, om fondsenwerving te doen en mijn achterban te informeren. Dat gaat nu niet door. Normaal gesproken wordt een deel van mijn giften naar aanleiding van mijn contact in Nederland, gegeven. Nu ga ik niet op verlof.

Soms maak ik me zorgen over het leven van giften. Want ik kan me voorstellen dat mensen hun geld op zak houden en stoppen met hun ondersteuning, met de wereldeconomie in het slop. Maar ik weet ook dat God me al vanaf 2007 trouw is geweest, ondanks diverse economische recessies en zware tijden heen. Ik heb altijd genoeg gehad om zelfs anderen tot zegen te kunnen zijn (Blessed to be a blessing, Gezegend om te zegenen).

Tegelijkertijd zijn er hier verschillende mensen in mijn vrienden en kennissenkring, die per direct hun baan hebben verloren. Weg zekerheid, weg inkomsten. De mensen uit de Townships leiden hier nog het meeste onder. Een aantal van mijn Zuid Afrikaanse collega’s kunnen normaal al moeilijk of niet rondkomen van de giften die zij krijgen, en ik heb het voorrecht om een aantal families financieel te ondersteunen. Bid dat ik dat kan blijven doen, juist nu.

Gelukkig lukt het me meestal om naar de stem van God te luisteren. Maar er zijn momenten / nachten dat dat niet lukt. Dan krijgen sombere gedachten de overhand en raak ik soms in paniek.

Een vriend van mij, die ik zondag nog heb ontmoet en een knuffel heb gegeven, is mogelijk besmet met Covid-19. Hij zit in een team van ons wat op zondag kerkdiensten doet in de gevangenis. We wachten gespannen de uitslag af, want als hij het virus in de gevangenis heeft gebracht waar 60-80 mensen op een zaal slapen, dan zou dat verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben. Ik ben zelf ook al weken niet fit, maar het zijn niet typische Covid-19 symptomen. Maar mocht Jono positief testen, dan moet ik me ook gaan laten testen.

De zondagavond, na ons laatste bezoek aan de Pollsmoor gevangenis, werd bekend gemaakt dat alle bezoek aan gevangenissen verboden is. Voor ons als Hope Prison Ministry, maar ook voor alle familieleden van de gevangenen. Dit veroorzaakt een enorme verhoging van de spanning, en verhoogde activiteit van geweld door de bendes is haast niet te vermijden.

De gevangenisbewaarders, moeten onder nog grotere stress hun werk doen. Omdat we niet meer naar de gevangenen kunnen hopen we extra steun te geven aan de bewaarders, door counseling en het organiseren van kleinschalige gebeds/steungroepen.

Bid voor Hope Prison Ministry – ook volledig afhankelijk van giften. We hadden in 2019 al een financieel zwaar jaar gehad. En we wachten dan ook gespannen af hoe het nu zal gaan met onze inkomsten. Bid dat we in ieder geval de salarissen/toelagen kunnen betalen aan onze lokale staf, hun familie is meestal afhankelijk van dit inkomen. En deze mensen die zelf meestal in de Townships leven hebben geen reserves en niemand om op terug te vallen.

Zoveel mensen waar ik me zorgen over maak, financieel, maar ook met ons slechte gezondheidszorg. Zij kunnen niet naar een privé ziekenhuis, zoals de mensen met een goed inkomen. En hun basis gezondheid is meestal al zwakker en hun woonomgeving onveilig, over bevolkt. Er is hier nu geen school, maar als je met 8-10 mensen in een 1 of 2 kamer huisje woont van 25 m2, soms zelfs zonder toiletvoorzieningen, dan is het erg moeilijk, om alles vredig en goed te laten verlopen, laat staan om te “zelf-isoleren” en met de winter op komst….

Zuid Afrika leeft van de toeristenindustrie die nu totaal is ingestort.

De bedelaars die we hier hebben krijgen geen bijna geld omdat iedereen probeert contactloos te betalen. Ik wil ook geen geld in handen hebben. Ik denk dat ik extra fruit en belegde broodjes in de auto zal meenemen om hierin te ondersteunen.

Kortom zoveel om voor te bidden. Zo gemakkelijk om angstig te raken of gestrest.

Ik hoop jullie in de tweede helft van het jaar weer te zien! Dat we dan weer durven adem te halen.

God de Vader is gelukkig in controle. Hij is niet verrast door deze gebeurtenissen. Het laat de enorme gebrokenheid van onze wereld zien. Het laat zien, dat we niet zonder Zijn Liefde, Zegen en Genade kunnen leven. Hij geeft ons een grote verantwoordelijkheid in deze tijd van crisis. Kunnen wij het zout en het licht zijn in deze gebroken wereld. Kunnen wij boven de problemen blijven staan, om bakens van hoop te zijn? Een test voor ons geloof.

Vanwaar komt mijn hulp?
Mijn hulp komt van de HEER
die hemel en aarde gemaakt heeft
(Psalm 121)

Annette Waagemans

  1. Marja waagemans schreef:

    Ik bid dat deze zorgelijke toestand zich snel zal oplossen en wij in het najaar hierop kunnen terug ku nen kijken in een goede gezondheid en dank aan God.

Laat een antwoord achter aan Marja waagemans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Inloggen
Nog geen lid? Wachtwoord vergeten?