“Mijn tocht met God was geen positieve stijgende lijn” (deel 2)

Kleurrijk landschap
Het boek beschrijft zes landschappen van geloof, waar iedere Christen doorheen wandelt. Het eerste hoofdstuk is die van onbevangen en kinderlijk vertrouwen; je bent in een landschap beland waar je God ineens (of al langer) over al ziet. ‘Kijk hij is daar! Kijk daar ook!’ Je bent enthousiast en verwonderd over Wie hij is, en wat Hij allemaal doet. Dit landschap was voor mij zo fijn, kleurrijk en rijk; God was overal, zijn vreugde was ook overal, en ik ging huppelend door dit stukje land dat voor mij vol bloemen en schoonheid stond; genoeg om mij hele dagen over te verwonderen! 

Nieuwsgierig leren
Daarna kwam ik in het tweede deel van de tocht; het was het land ‘discipelschap’. In dit stukje land wilde ik zo graag leren over God, wie Hij was, hoe ik Hem kon volgen, en wat ik daarvoor allemaal moet weten en leren. Ik sloot me aan bij een kerk, ging mensen volgen (in het echte leven en online) die mij al deze dingen konden bijbrengen. Bezocht conferenties en andere activiteiten; ik was nieuwsgierig en open voor nieuwe kennis en ervaringen. Ik wilde het heel graag ‘goed doen’ voor Hem en leren van anderen daarin. 

Werken voor God
Daarna ging het landschap over in een meer verantwoordelijk landschap; alles wat ik tot nu toe had geleerd mocht ik nu in de praktijk gaat brengen. Ik was beland bij het derde landschap van deze tocht; het land van werken en in actie zijn voor God. Het land van productiviteit! Ik ging activiteiten organiseren, meedoen met commissies, vergaderen, kringleider worden, en ik vond zo manieren om uit te delen en anderen daarin mee te nemen. Tot dan toe ging de tocht best voorspoedig; ik ervoer groei in mijn relatie met God, ik mocht dingen leren en ontvangen en uiteindelijk ook mijn talenten inzetten. 

Beangstigend gebied
Maar toen ineens, zonder waarschuwing of voorbereiding, was daar landschap vier; een onherbergzaam, donker, pijnlijk en beangstigend gebied. Met scherpe rotsen waar ik me aan stootte en een zicht dat niet verder ging dan 1 of 2 stappen vooruit. Alle kennis, vaardigheden en ideeën over God, mezelf en het leven die ik tot dan toe had verzameld in het eerste deel van mijn tocht leken ineens niet meer volop te werken in dit stukje land. Ik begon vragen te stellen; was God echt goed? Was hij hier ook? Waar dan precies? En hoe dan? Heeft Hij echt alles in Zijn hand? Ook als mijn zoontje gehandicapt raakt door dingen die wellicht voorkomen hadden kunnen worden? Of als het hebben van een gezin veel moeilijker en confronterender is dan ik had bedacht? 

Tegen een muur lopen
Ik keek terug naar de eerste drie delen van mijn tocht en voelde alleen maar verwarring; was dit allemaal (nog) wel waar? Vermoeid en belast en verward strompelde ik tijdelijk verder, totdat hij daar was. De Muur. Voor mij een enorm hek waar ik als klein en vermoeid meisje (zo voelde ik me toen) niet overheen kon. 

Teruglopen
Ik had twee keuzes; ik kon weer teruglopen naar een van de landschappen waar ik wel toch een soort van vrede ervoer; ik kon helemaal teruglopen naar landschap een; misschien moest ik toch een andere God of religie proberen, want deze reis in het Christen zijn vond ik ineens niet meer zo vreugdevol en leuk. Ik kon ook terug naar landschap twee; een nieuwe kerk kerk zoeken, andere mensen gaan ‘volgen’ die wellicht wel alle informatie hadden (of in ieder geval de stukjes die ik blijkbaar gemist had), of gewoon settelen in landschap 3; waar ik in ieder geval mijn talenten kon inzetten en een soort van blijheid ervoer over wie ik was, omdat ik anderen kon helpen en er genoeg te doen was om mijn ervaringen in landschap vier wellicht sneller achter me te kunnen laten en misschien zelfs even vergeten. 

Durf je te vertrouwen?
Toch nodigde God mij zachtjes uit om bij dat hele grote (overweldigende) hek te gaan zitten. Machteloos voelde ik me, en verward, en ik wilde nog maar een ding; hier weg. En het was daar, bij dat hele grote hek, dat God aan mij vroeg; Anneleen, durf jij mij nog meer te vertrouwen? Durf jij mij te vertrouwen als je je niet meer over mij verwonderd? Durf je mij te vertrouwen als je geen mensen meer hebt die ‘weten’ hoe het zit als het gaat om Mij? Durf je mij te vertrouwen als je niets meer voor mij in te brengen hebt qua activiteiten of hulp aan anderen? Ik kon alleen nog maar zachtjes huilen, en de machteloosheid rolde kwetsbaar uit mijn ogen. 

Ontdekken
De God die ik op mijn reis had leren kennen was misschien Groter dan ik op dat moment kon vastgrijpen. Hij wist dit, en Hij gaf me zijn Hand. Een vinger eerst, en nodigde me uit om hem opnieuw te leren kennen. Niet vanuit (mijn) kracht, maar vanuit mijn kwetsbaarheid. En dit was het engste stukje tocht dat ik ooit had meegemaakt. Hoe landschap vijf (roeping en meewerken met God vanuit wie je ten diepste bent) en landschap zes (een leven in overgave) eruit zien hoop ik nog te gaan ontdekken. Ik ben nog aan het bijkomen van mijn hek-ervaring, en ik houdt God’s vinger stevig vast in deze tocht van Vertrouwen.

Geloofscrisis
In het boek stond dat de eerste drie landschappen vaak vertegenwoordigd zijn in de kerk. Vanaf landschap vier wordt het moeilijk(er). Misschien heb je het gevoel dat er op je wordt neergekeken omdat je je in een ‘geloofscrisis’ bevindt, schaam je je dat je niet meer kunt bijbenen of meedoen met alles wat je zo graag zou willen. Of dat je vragen hebt. Grote vragen. En hoewel landschap vier een extra kwetsbaar landschap is, mogen we daarin ook vertrouwen dat God zelf bij de persoonlijke Muur staat die we, allemaal ergens in ons leven, tegenkomen.

Reisverhalen
Herken jij je in een van deze landschappen? Deel dan vooral met anderen hoe jouw land er op dit moment uitziet, wat je er tegenkomt en wat je erin nodig hebt, waar je God in ziet en ervaart en in ziet werken, en waar je hem in dit stukje van je tocht wilt en kunt eren. Wat een (levensreis)verhalen zullen er dan loskomen, en wat voor een prachtig Land ontstaan er dan, als we de compleetheid van onze enige echte Reisgenoot, mogen delen. 

Anneleen houdt van creeëren, creativiteit en schildert graag met woorden. Ze is getrouwd en moeder van 3 jongens. Ze wil graag haar hele leven van God blijven leren en is nu haar eigen praktijk aan het opzetten waarin ze rust, ruimte, geestelijke en psychosociale begeleiding faciliteert zodat vrouwen kunnen groeien in heelheid, en groeien in God. Op dit moment doet ze een opleiding via Groundwork.