Zondag 4 november was Tiemen Westerduin, directeur van Compassion, spreker in onze dienst. Hij sprak over het thema ‘MISSIONAIRE KIEMKRACHT’. Maar als een echte ambassadeur sprak hij uiteraard ook over het werk van Compassion en wat voor impact het sponsoren van kinderen heeft op hun levens, maar ook op dat van de gezinnen en hun verdere omgeving.

Aan het einde van de dienst werd een oproep gedaan voor nieuwe sponsoren. Door je hand op te steken kon je je belangstelling aangeven en werd je een pakketje gebracht met daarin uitleg en een voorstel voor een sponsorkindje. In dit geval allemaal kinderen uit Ghana.

Met mijn vrouw hadden we het er al eens over gehad om dit ook te gaan doen. In het verleden hadden we al een keer een kindje gesponsord via een andere organisatie.

Een meisje

Ik was alleen in de dienst en kon dus niet overleggen of dit het juiste moment was…

Daar mijn vrouw die ochtend moest werken, was ik alleen in de dienst en kon dus niet overleggen of dit het juiste moment was. Ook hadden we een “wens” om specifiek voor een meisje te gaan. We hebben namelijk al twee (adoptie-) jongens, vandaar. Ik stak mijn hand dus niet op.

Toen alle belangstellenden hun pakketje ontvangen hadden, werden op een stoel voor mij een paar niet uitgedeelde pakketjes neergelegd. Tijdens het zingen van het laatste lied van de dienst, werd mijn oog er naar toe getrokken. Bovenop lag een pakketje van een meisje. Ik zag de naam “Salvation” staan. Wat een mooie naam, dacht ik.

Mathilda

In m’n gedachten ging het ongeveer als volgt: Zal ik, zal ik niet? Maar ik kan niet even overleggen. Maar waarom eventueel niet nu. Wanneer is de juiste tijd? Je snapt het waarschijnlijk al. Even later stond ik dus met het informatiepakketje van Salvation in m’n handen.

Mathilda!!
Wow.

Toen las ik haar complete naam, Mathilda Salvation Afudzagbo, 5 jaar oud. Ik kreeg direct een brok in de keel en kon niet verder zingen. Mathilda, las ik het goed? Ja ik las het goed, dat stond er. En dat was nu net de naam die wij ooit bedacht hadden als meisjesnaam, mochten we een meisje krijgen. Mathilda!! Wow.
’s Middags moest ik uiteraard het nog wel aan mijn vrouw vertellen. Ik heb dat een beetje tactisch aangepakt. Ik zij, weet je nog wel dat we er ooit over gehad hebben eventueel nog een kindje te adopteren? En dat we hoopten op een meisje? Of ze dat nog wist. En weet je dan ook nog de naam die we als eerste in gedachten hadden? En ook dat wist ze uiteraard nog; Mathilde. Toen vertelde ik haar over de dienst van die ochtend. Ik liet haar het infopakketje zien en hoefde verder weinig meer uit te leggen.

Mathilda Salvation Afudzagbo werd ons sponsor kindje!!

W.A.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Inloggen
Nog geen lid? Wachtwoord vergeten?