Kampvuurverhaal: “Brengen we de nacht door op dit station in the middle of nowhere?”

We zoeken naar openbaar vervoer om naar onze eerste camping te reizen. Maar, na enig speurwerk blijken er deze dag geen bussen te rijden naar onze bestemming. We denken na wat te gaan doen. Een hotel nemen lijkt hier vlakbij de enige optie qua overnachten, maar dat zou een aanslag zijn op ons vakantiebudget (en is voor ons dus geen optie). En het idee de nacht op dit station door te brengen, in de middle of nowhere? Dat voelt voor ons ook niet helemaal prettig.

We aarzelen even, en besluiten om ons heen te vragen of er mensen zijn die ons misschien een lift kunnen geven. We komen in contact met voor ons wildvreemde mensen die lokale bewoners blijken te zijn. Ze kunnen ons niet naar de camping brengen, maar bieden ons wel een overnachting aan bij hen thuis in een dorpje verderop. We kijken elkaar aan met de gedachte in ons hoofd: kunnen we erop vertrouwen dat we veilig zijn bij deze mensen?

Ik had al een vriendin als reisgenoot en door de spontane ontmoeting met lokale bewoners kregen we er reisgenoten bij.

We knikken: we nemen de stap! We leggen onze bagage achterin hun pick-up en stappen in. Even later eten en drinken we met elkaar in een idyllische Franse tuin, waar ‘s avonds nog buurtgenoten aanschuiven en we met elkaar genieten van deze zomeravond in augustus.

Als we aan een van de gasten vertellen over onze reis, geeft zij aan morgen langs de camping te komen die wij eigenlijk voor vandaag hadden geboekt. Ze biedt ons een lift aan en zo worden we de volgende ochtend, na een uitgebreid ontbijt, opgehaald door deze buurvrouw. Ze trakteert ons onderweg op een kopje thee in een lokale eetgelegenheid, waarna we afscheid nemen. Als we op de camping arriveren hebben we al een denkbeeldige tas gevuld met een schitterende ervaring!

Ik had al een vriendin als reisgenoot en door de spontane ontmoeting met lokale bewoners kregen we er reisgenoten bij. Vertrouwen maakte dat we een stukje van ons leven met elkaar gingen delen. In mijn ogen dé basis om samen onderweg te zijn. Als mens hebben we verschillende reisgenoten. Ze kunnen er zijn voor korte duur, zoals voor mij de lokale bewoners in dit Franse dorpje, maar ook voor langere tijd of ons hele leven, zoals collega’s en buren, of vrienden en familie.

Naast dat ik niet zonder de liefde, tijd en aandacht van mijn naaste reisgenoten op aarde kan, realiseer ik mij dat dit ook geldt voor Jezus als mijn reisgenoot. Hij is voor mij dé basis om tot rust te komen bij mezelf. Bij Hem voel ik mij veilig. Bij Hem kan ik mijn gedachten, mijn doen en laten peilen, om vervolgens in vertrouwen de wereld tegemoet te gaan. Of dat nu in het mooie Friesland is te midden van mensen met wie ik mijn leven mag delen of in Frankrijk tussen ogenschijnlijk vreemden.

Door Ineke
Ineke is 40 jaar en is een trotse bewoner van het mooie Friesland. Ze geniet van de mensen om haar heen, in het bijzonder haar vrienden en familie, die haar leven kleuren. Ze houdt van dansen, is graag creatief bezig en wordt enorm blij van wandelen in de bergen. Ze zou haar leven graag delen met een leuke man, maar tot nu toe heeft de ware liefde haar nog niet gevonden.

Sinds 5 februari volgen we bij Stadskerk De Wijngaard het thema ‘reisgenoten’. We leren van de reisgenoten van Jezus én van elkaar als levensreisgenoten. Kom zitten bij het vuur, lees en luister de verhalen en praat er samen met jouw reisgenoten nog eens over door.