Nou zeker, de kinderen zijn vanaf volgende week weer heel dichtbij. Elke dag. Blijf in de bubbel van je gezin is het advies. Ik vond dat even slikken. Ik smeet de vaatwasser iets harder dicht dan normaal, toen ik hem inruimde met de persco op de achtergrond. Er brak zelfs een bord.
Natuurlijk begrijp ik dat dit is om ervoor te zorgen dat het coronavirus niet dichtbij komt. Dat ik de dierbaren buiten mijn gezin, niet dichtbij moet laten komen om mijzelf en hen te beschermen. Maar toch vond ik het slikken. Niet omdat het verschrikkelijk is om mijn kinderen in de buurt te hebben. In tegendeel.
Waarom dan toch zo’n heftige reactie? Ik kon mijzelf even niet beheersen, omdat ik beheerst wórd. Er is iemand anders, groter dan ik, die bepaalt dat mijn dagritme op de schop gaat. Dat ik spelletjes mag spelen met de kids in plaats van vergaderen met collega’s. Dat ik wel of niet mag sporten of uit eten kan gaan na 17.00 uur. En dan heeft dit alles voor mij nog niet eens levensgrote consequenties.
“Leef als vrije mensen en handel als een dienaar”
Dan maar even te raden gaan bij mijn collega-heethoofd Petrus. Inderdaad, die man die een oor afsneed van één van de soldaten die Jezus gevangen nam. Ook een wanhoopsdaad. Wat zegt hij? “Leef als vrije mensen, en verschuil u niet achter uw vrijheid om u te misdragen, maar handel als dienaren van God.” (1 Petrus 2: 16). Bijzonder. We krijgen de opdracht om te leven als vrije mensen én tegelijk worden we bevestigd in onze rol als dienaar van God.
Dat kan alleen als God ons – dienaren van Hem – ook ziet als vrije mensen. Als onze meester naar ons kijkt met het oog van een (ver)losser. Dát geeft ons de vrijheid om te leven, zoals Petrus zegt in het vervolg van zijn brief: “Laat ieder in zijn waarde, houd van elkaar, heb ontzag voor elkaar en respect voor de keizer.” (1 Petrus 2: 17)
“Meester met het oog van een verlosser”
Ik weet nog niet precies hoe. Dat blijft misschien ook wel een zoektocht. Maar dan lees ik nog iets anders, dat een begin kan zijn. “Laten wij met onze handen, ook ons hart opheffen tot God in de hemel.” (Klaagliederen 3:41) Als ik met mijn handen in het haar zit. Of ze gefrustreerd naar de hemel strek. Dan mag ik weten dat ik mijn hart mee mag opheffen naar de hemel. En dat God zo dichtbij mij wil zijn.
Liefs, Joanneke
Ps. Het thema van de kerstnachtdienst is ‘Jij bent dichtbij’. Of dat nu frustratie, warmte of juist eenzaamheid bij je oproept, laat de boodschap je tot zegen zijn. Meer info op www.stadvent.nl.
