'Ik denk dat de Here God me gemist heeft'

Ondertussen smeer ik in de keuken ook een paar boterhammen voor mezelf en meteen dwalen m’n gedachten af naar m’n to-do-lijst. Als ik Roos-Elise zo even achter een filmpje zet, kan ik nog snel een appje sturen naar een schilder, mail ik de winkel voor de raambekleding en probeer ik in contact te komen met de nieuwe basisschool voor een kennismakingsgesprek. Ja, de puzzel wordt steeds duidelijker. We hebben een woning gevonden in Zuiderburen, de basisschool hopen we daar in de wijk te vinden en de lijst met klussen die vooraf in het huis moeten gebeuren wordt gevuld. Werk aan de winkel dus!

“Vanuit de keuken hoor ik haar bidden”

Verschrikt hoor ik opeens vanaf de eettafel: “Mama, ik heb nog niet gebid!” Ik zeg: “dat geeft niet en kan gebeuren. Dan doe je het nu toch alsnog?” Ze antwoordt: ”Ik denk dat de Here God mij gemist heeft.” Ik: “Hij wil het liefst alle mensen horen en mist ze als ze niet bidden. Dus Hij is heel blij als je bidt!” Vanuit de keuken hoor ik haar bidden.

Ik mijmer verder… Een passende woning vinden was een belangrijk gebedspunt voor ons, de wijk, de school, de plek waar we naartoe mochten. Genoeg gebeden daaraan gewijd. Heel fijn dat dat duidelijk is geworden! En nu loopt m’n hoofd vol met alle bezigheden die bij de verhuizing komen kijken. 

Die kleine en grotere zorgen van alledag kunnen je gemakkelijk afleiden om niet te gaan naar Degene die in alles voorziet. Een gebedspunt werd verhoord, in vertrouwen mogen we verdere stappen zetten. Maar wel aangelijnd aan Hem, zodat Hij mij en ons niet hoeft te missen. En het zet mij er opnieuw bij stil dat leven in vertrouwen op Hem de beste weg is.

‘De Heer laat immers voortdurend zijn ogen over de aarde rondgaan en biedt iedereen hulp die Hem met heel zijn hart is toegedaan.’ 2 Kron.16:9

Mirjam