Het is maandagochtend. De bijna-/wannabe-puber zit al aan de ontbijttafel. Hij is zijn brood aan het smeren voor deze nieuwe schooldag. Ik strompel naar beneden met de jongste en begin haar te voeden op de bank.
“Mèèm”, komt het zeurend vanuit de keuken, “Waarom kwam mem nou niet eerder beneden?”Ik zucht en zeg: “Omdat ik moe ben omdat ik vannacht meerdere keren eruit moest voor je kleine zusje.”
“Pffff…” antwoordt de puber en smeert verder.
“Wat slecht”, beschuldig ik mijzelf. “Waarom stond ik nu niet eerder op? Hij heeft mij ook nodig. Ik ben helemaal niet zo’n goede moeder als ik zou willen zijn.”
“Wat slecht, beschuldig ik mijzelf.”
Mijn gedachten brengen me terug naar al die jaren dat ik nog geen moeder was maar het wel wilde zijn. Hoe ik al die nachten wel door kon slapen maar mijzelf vaak in slaap huilde omdat onze grote wens niet in vervulling kwam. Hoe ik mezelf beloofde niets voor lief te nemen als het ons gegund zou worden.
Daarop besluit ik om dankbaar te zijn. Dankbaar voor puberende zonen en korte nachten. God heeft onze wens uiteindelijk twee keer (!) vervuld en Hij zal mij ook wijsheid geven om een moeder te zijn zoals Hij heeft bedoeld. En Hij zal mij ook de kracht geven voor deze fase.
Dát, en veel koffie!
Door Reinate
Reinate is getrouwd met Otte en samen hebben ze twee kinderen: Juda van 10 en Yaël van 1. Ze is thuisblijfmoeder en ondanks dat ze geniet van het moeder zijn, vind ze er soms ook veel uitdagingen in. Ook het huwelijk, wat met kinderen weer anders is, zeker als ze klein zijn. God is hierin haar grote hulp. Schrijven vind ze heerlijk. Om te kunnen delen, relativeren en ook om Gods trouw tussen de regels door te zien.
Sinds 5 februari volgen we bij Stadskerk De Wijngaard het thema ‘reisgenoten’. We leren van de reisgenoten van Jezus én van elkaar als levensreisgenoten. Kom zitten bij het vuur, lees en luister de verhalen en praat er samen met jouw reisgenoten nog eens over door.
