In “Mijn taal” wilen we elkaar inspireren door te delen hoe we God ontmoeten. Dat kan op heel verschillende manieren, door verschillende “Spirituele Talen”. Voor Herma Banninga is dat Stilte.
Stilte; Als je dit hoort, denk je vaak ‘Wat saai’, of ‘Ga je daarvoor naar een klooster?’ Graag deel ik met jullie mijn ervaringen rondom ‘stilte’ en vooral wat het mij brengt.
Het is allemaal begonnen met een groep van ‘Women Only’ waar we het stiltedagboek van Miriam van der Vegt hebben behandeld. Toen merkte ik hoe ik kon opladen van ‘stilte’. Gewoon niets zeggen en stil zijn.
Heer ontferm U
Over mijn onrustig hart
Koester het
En leer het om te zijn bij U
In mijn dagelijks leven ben ik kind van God, vrouw van Arjan, moeder van drie kinderen, werknemer, vriendin etc. Door mijn karakter zit ik vaak in een gevende rol naar mijn omgeving. Ik geef graag mijn oprechte aandacht. Dat is een mooie eigenschap, maar het kost ook veel energie. Soms voel ik dit letterlijk in mijn hoofd. Alle indrukken moeten een plekje krijgen. Maar hoe kom ik nu in het dagelijkse leven tot rust?
Leren luisteren naar God
Dat doe ik door stil te zijn. Door me thuis terug te trekken in onze slaapkamer en gewoon stil te zijn. Dit kan aan het begin of eind van de dag zijn. Maar nu de kinderen groter zijn, kan dat steeds vaker overdag. Ik neem de tijd om even stil te worden, door ‘gewoon’ niets te doen. Ik merk dan dat mijn gedachten alle kanten opvliegen en dat het even duurt voordat ik echt stil kan zijn. Ik bid en vertel aan God wat me bezighoudt.
Op een bepaald moment leerde ik wat langer stil te zijn. Ik leerde te luisteren naar wat God tegen me wil zeggen. Meestal hoor ik niets, maar voel ik wel dat God dichtbij is. Door dit langer te doen, merk ik dat ik meer rust in mijn leven ervaar. Ik raak als het ware ballast kwijt. Wat ik voel, mag er gewoon zijn.
Keuzes maken
In de Bijbel leert God zijn volk in het Oude testament om bewust stil te staan. Zo waren er sabbatsjaren voor akkers (1x per 7 jaar), jubeljaren (50e levensjaar) en moesten de randen van de akkers vrij blijven voor vreemdelingen. Braakliggend terrein om te rusten en vertrouwen op de Heer te leren hebben.
Ik heb geen akker, maar wel een agenda om te beheren. Dat betekent voor mij dat ik keuzes moet maken. Ik kies ervoor om ‘stil’ te zijn. Dat is voor mij contact hebben met God én met mijzelf. Het leert me te vertrouwen op God en Zijn ‘timing’. Elke keer een beetje meer…
