Het is november 2012. Via Facebook kom ik "toevallig" in contact met Eliëzer. Eliëzer woont in Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië. We gebruiken Messenger en Skype om te communiceren en delen zo iets over onze levens.

Eliëzer vertelt dat hij 25 jaar oud is, van joodse komaf, oudste van een gezin van 5, student en wedergeboren christen. Ik ben 49, getrouwd, vader van twee in Ethiopië geboren zonen en woonachtig in Nederland. Ik ben op dat moment met de voorbereiding bezig om rond kerst en oud en nieuw met onze oudste zoon zijn geboorteland te gaan bezoeken.

Ik spreek met Eliëzer af om elkaar in Addis live te gaan ontmoeten. 

Een vriendschap ontstaat
Mijn zoon en ik vertrekken tweede kerstdag. De dag na onze aankomst zien we Eliëzer voor het eerst. Het is op een zondag. Het voelt direct vertrouwd.  We maken een mooie lange wandeling, praten veel, bezoeken een Engelstalige kerkdienst en eten ergens wat. En zo volgen nog wat ontmoetingen. Op 6 januari, de dag voor onze terugreis is het Ethiopisch kerstfeest. Eliëzer is lid van een jongeren rotaryclub die elk jaar met kerst een feestelijk maaltijd organiseert voor en met kinderen van een weeshuis. Wij mogen daarbij zijn. Erg bijzonder.  ’s Middags worden door de ouders van Eliëzer uitgenodigd om ook samen met hen kerst te vieren.

Geweldig, een blijvende vriendschap is ontstaan.

Lief en leed
Terug in Nederland houden we contact via Skype en Messenger. We delen op onze manier lief en leed, lachen samen, sturen elkaar grappige maar ook ontroerende berichten. Eliëzer helpt bij het vinden van de oudere broer en zus van twee naar Nederland geadopteerde zusjes. Ze zijn het contact met hen verloren en missen dat erg. Dankzij hem komt het contact op een wonderlijke manier weer tot stand.

Een kort maar ook intens weerzien”

Als ik in 2016 met een reis van World Service weer in Ethiopië ben treffen we elkaar opnieuw. Het is een kort maar ook intens weerzien. We bezoeken onder andere de pleegmoeder van onze oudste zoon, maken een lange wandeling door Addis, praten en delen veel. Zo ook Eliëzers zoektocht naar een vrouw. Dat wil hem nog niet zo goed lukken. Maar ook mijn niet geringe zorg om de gezondheid van mijn vrouw en de opvoeding van de kinderen mag en kan ik met hem delen. Eliëzer werkt inmiddels in Ethiopië voor de Nederlandse organisatie Dorkas. Hoe bijzonder.

Lockdowns en een bruiloft
Dan schrijven we 2021. Nederland zit in lockdown. In Ethiopië is er ook wel corona maar slechts in geringe mate.

Dan verschijnen op Eliëzers Facebookpagina wat foto’s met een mooie vrouw aan zijn zijde.

Tijd om navraag te doen. Jawel, er is liefde. Eliëzer vertelt hoe en wat. Dan vraagt hij ook gebed. Volgens de plaatselijke traditie moet een aantal mannen uit zijn omgeving hem gaan aanprijzen bij zijn mogelijke nieuwe schoonfamilie. Spannend. Hij wordt gewogen en goed bevonden. Begin 2022 wordt er groots getrouwd. Ook wij worden uitgenodigd maar het lukt ons helaas niet om aanwezig te zijn.

Roep om hulp
Het contact blijft, niet heel vaak maar toch. Hij vertelt open over hun wel en wee. Dan krijg ik op 29-01-2023  het volgende berichtje:

Hello William I hope you are doing well. If you have a time we will talk. I need you very urgently please. If you can we will talk.

We bellen, er wordt over en weer verteld over familiezaken. Ook dat hij door de oorlog in Oekraïne ander werk heeft moeten zoeken (en heeft gevonden). Als ik het goed begrepen heb komen er namelijk veel minder donaties binnen bij Dorkas, wat dus gevolgen had voor zijn baan. Zo praten we nog een tijdje door. Dan vertelt hij ook dat hun kinderwens stagneert. Sebelwongel, Eliëzers vrouw, heeft een miskraam gehad en heeft daarna een operatie moeten ondergaan. Er is verdriet. Iets wat ik zo goed kan begrijpen. 

“En hier wordt de cirkel rond.”

Family support
En hier wordt de cirkel rond. Was niet onze kinderwens en de minder gebruikelijke invulling daarvan de feitelijke oorzaak dat we elkaar überhaupt hebben leren kennen? Er is goede hoop maar er zijn ook zorgen. Zorgen van financiële aard. Het schaarse spaargeld is op en er wordt inmiddels van familie geleend. Langzaam komt het hoge woord er uit. Zou het eventueel kunnen, is er een mogelijkheid dat… 

Uiteraard moet ik hierover nadenken en dit met mijn vrouw overleggen. Veel tijd hebben we echter niet nodig. 

Bij het overmaken van onze bijdrage vraagt de ontvangende bank om met een code aan te geven waarvoor het bedoeld is. Er is een hele lijst waaruit we kunnen kiezen. We kiezen de voor ons meest passende: FAM = Family support.

Door Willem:
Willem Asma (in cijfers ;-)) is 59 jaar, 33 jaar getrouwd met Astrid, vader van 2 zonen. Sinds 2007 werkzaam als freelance tekenaar/werkvoorbereider in de installatietechniek Creatieve doe-het-zelver en op verschillende manieren actief in de kerk, waaronder bij het communicatieteam en het met het maken van de mooiste foto’s. 

Sinds 5 februari volgen we bij Stadskerk De Wijngaard het thema ‘reisgenoten’. We leren van de reisgenoten van Jezus én van elkaar als levensreisgenoten. Kom zitten bij het vuur, lees en luister de verhalen en praat er samen met jouw reisgenoten nog eens over door.

2 reactie(s)

  1. Alie Koning schreef:

    Prachtig Willem!
    Wat een wonderlijke ontmoeting!
    En zo is de cirkel weer rond, zo passend!🙏

  2. Wanda Vreeken Hiemstra schreef:

    Wauw Willem wat een bijzonder verhaal .
    Mooi dat je zoveel voor hem betekent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Inloggen
Nog geen lid? Wachtwoord vergeten?