Aanbidden in geest en waarheid
In Joh. 4 spreekt Jezus met de Samaritaanse vrouw. In vers 20 gaat de vraag van de vrouw over de juiste plaats van aanbidding van de Vader.
Er komt een tijd, zegt Jezus, dat waarachtige aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en in waarheid. Hij bedoelt hiermee dat de aanbidding niet meer aan plaats gebonden is.
In de “geest” bidden is niet moeilijk te begrijpen als we de farizeeën er tegenover zetten. Niet met veel woorden, niet op de pleinen etc. Maar juist in de binnenkamer, in je hart.
Wat bedoelt Jezus als Hij zegt dat er ook in de “waarheid” aanbeden wordt?
Je kunt daarbij denken aan woorden als waarachtig, echt of ik ben toch in de waarheid of Jezus is toch de Waarheid.
Je hele hebben en houden
Ik denk dat het een beetje dieper moet gaan. Het gaat vooral over de waarheid over ons zelf.
Een voorbeeld: David werd een man naar Gods hart genoemd. Wanneer je de psalmen leest waarin David zingt over zijn ervaringen in het leven, zie je dat hij daar heel veel over zijn eigen hart bezingt.
Over boosheid, haat, liefde voor de Here en Zijn Woord, treurnis, moedeloosheid, frustratie, blijdschap, vreugde, angsten etc. Hij legde zijn hart bloot voor de Here of het nu mooi van binnen was of juist ook niet mooi. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Saul, die met zijn angst niet de Here zocht, maar allerlei andere wegen zocht om ervan verlost te worden.
God laat van zich horen
Jezus zegt in Openbaringen dat Hij aan de deur van ons HART klopt. Het is niet de vraag of wij direct de hele juiste theologie kennen, of allerlei standpunten kunnen innemen over onderwerpen, maar komen we met onze kwetsbaarheid, het hele palet aan gevoelens en onzekerheden bij Hem? Het is mijn ervaring dat God altijd van zich laat horen als ik met mijn diepste gevoelens, emoties bij Hem kom.
Bij Hem is de Geest van wijsheid en verstand, van raad en sterkte, van kennis en vreze van de Here en gerechtigheid (Jesaja 11;1-5). Hij heeft alle mogelijkheden om ons te helpen.
Geschreven door Jos van Zuylen
