Ik heb lang gedacht dat mijn reis in het geloof een trap was. Je begint (als je geluk hebt, zoals ik) met een beetje kennis van God, en met de jaren steeds meer. En dan loop je over die trap zo naar de troon van God. Je leert God beter kennen, je leven met Hem wordt dieper en breder en mooier en groter …totdat je aankomt bij Hem die zelf Glorie is.
Het was voor mij dan ook ingewikkeld om te merken dat mijn levenstocht, en ook mijn tocht met God niet zo lineair en stapsgewijs verliep. De ziekte van ons zoontje met gevolgen voor zijn hele leven, de ontdekking dat het leven niet zo mooi is als ik graag had gewild, of ik mezelf had
voorgesteld, ook niet zo makkelijk en leuk en geweldig… dat was moeilijk voor mij, omdat het
niet in mijn plaatje paste van die duidelijk opgebouwde trap. Zat ik op de verkeerde weg? Was er onderweg iets misgegaan?
Onbekend gebied
Totdat God mij liet zien dat het lopen van Zijn tocht een soms onoverzichtelijke, lange en geduldige weg is, met gedeelten waarbij het landschap onbekend is, je je nieuw en eerst onveilig voelt, je denkt er niet te willen zijn, er niet thuis te horen. Sommige delen van deze tocht zijn anders dan je je had voorgesteld, er komen landschappen in voor die je niet had kunnen bedenken en ook niet op je reis gepland had. Het is niet alleen een tocht richting Glorie, het is ook een tocht door de modder. Een zware tocht soms, een spannende… het is een tocht in Vertrouwen. Ik ontdekte een boek waarin de tocht van in vertrouwen (in God) beschreven werd. Ik deel in een volgende column meer over die ontdekkingstocht.
Ander landschap
Als gemeente(leden) zijn wij reisgenoten, en dat is het mooiste geschenk dat God ons in deze tocht van Vertrouwen geeft; dat we niet alleen zijn, hoewel soms ook eventjes wel, heel alleen met Hem. Toch bevinden we ons allemaal persoonlijk op dit moment wellicht in een ander landschap dan degene naast ons in de kerk, of op kring. En ik geloof dat er in de kerk plek is voor alle landschappen waarin we ons dan ook maar bevinden.
Zegenen en bijstaan
We mogen onze mede reisgenoten in andere fasen van hun tocht in Vertrouwen zegenen en bijstaan, en aanmoedigen om dat te doen wat in dat landschap belangrijk is. Want in elk landschap zijn er belangrijke lessen te leren en kostbaarheden te vinden, die we in andere fasen weer nodig hebben of juist weer achter ons moeten laten. Allemaal omdat degene die ons uiteindelijk vertrouwen waard is, op elke stap met ons meegaat.
Anneleen houdt van creeëren, creativiteit en schildert graag met woorden. Ze is getrouwd en moeder van 3 jongens. Ze wil graag haar hele leven van God blijven leren en is nu haar eigen praktijk aan het opzetten waarin ze rust, ruimte, geestelijke en psychosociale begeleiding faciliteert zodat vrouwen kunnen groeien in heelheid, en groeien in God. Op dit moment doet ze een opleiding via Groundwork.
Vanaf 5 februari volgen we bij Stadskerk De Wijngaard het thema ‘reisgenoten’. We leren van de reisgenoten van Jezus én van elkaar als levensreisgenoten. Kom zitten bij het vuur, lees en luister de verhalen en praat er samen met jouw reisgenoten nog eens over door.
