Recent had ik een gesprek met een vader en zijn volwassen dochter over hun angst. Beiden hebben weinig vrienden, in feite hebben ze alleen elkaar. De dochter is op dit moment ernstig ziek en weet niet hoe lang zij nog te leven heeft. Zij kennen de angst van pijn, eenzaamheid, doodgaan en alleen achter te blijven. In de ogen van de vader en zijn dochter zag ik dat angst je kan verlammen. Het isoleert. Je wordt teruggeworpen op jezelf.
Angst is van alle tijden. Ook het kerstverhaal begint er mee. Bij de aankondiging van Jezus’ geboorte spreekt de engel Gabriël deze woorden tegen Maria: ‘Wees niet bang!‘. In die tijd was er angst voor het bezettingsleger van Herodes. Maar ook angst om zwanger te zijn voordat je getrouwd was. Dit bracht in die tijd schaamte en sociale uitsluiting met zich mee. In alle jaren tussen dit kerstverhaal en nu hebben mensen angst gekend.
Waar ben je?
In het eerste boek van de bijbel staat een verhaal over de eerste mens Adam en zijn vrouw Eva. Over hen wordt geschreven dat zij zich verstopten voor God. Ze waren bang voor Hem. Hoewel God alles weet, staat er geschreven dat God riep: “Adam waar ben je!” Ook vandaag roept God ons, jou en mij, om onszelf bekend te maken. Ook – of misschien wel juist – als we bang zijn.
Ook vandaag roept God ons, jou en mij, om onszelf bekend te maken.
Lef voor een luisterend oor
Gaan wij alleen door het leven óf durven wij onszelf bekend te maken en onze angst en pijn te delen met anderen? Hebben wij het lef om een luisterend oor voor die ander te zijn én durven we zelf ons verhaal van eenzaamheid en angst aan die ander te vertellen? Laten we dit in deze donkere en angstige tijd tot een nieuw normaal maken. Door eerlijk naar elkaar te zijn en zo HET Licht te verspreiden waarvoor de Here Jezus is gekomen. Wees niet bang!
Geschreven door Wim Tuma
