Er gaat van alles veranderen of beter gezegd, er is van alles veranderd en het einde is nog lang niet in zicht. De anderhalve meter samenleving, hoe gaat dat eruitzien? Met hoeveel mensen zit je straks nog in de bus? Zit je nog gezellig bij elkaar in een restaurant? Kun je nog met 25.000 fans naar een voetbalwedstrijd? Hoeveel mensen mogen er nog tegelijk in ons kerkgebouw? Alles wordt anders... of toch niet?

Geen straf
Ik begin al aardig te wennen aan de maatregelen tegen de verspreiding van het coronavirus. Wat een vrije tijd blijft er over als je niks meer mag en als je nergens meer terecht kan. Ik voel nauwelijks meer de druk om ergens op tijd te moeten komen. Nu we ons zo een tijdje hebben moeten aanpassen bevallen heel veel ‘beperkingen’ me wel. Niet om drie uur klaar zijn met werken en om vier uur weer met de kinderen op de voetbalclub aanwezig zijn, maar na drie uur helemaal niks. Heerlijk toch? Een bakje koffie in de tuin die netjes is opgeruimd de afgelopen weken, een stuk fietsen of even naar de supermarkt; dit alles natuurlijk op gepaste afstand. Ik vind het allemaal geen straf.

Emmers en melkflessen gevuld met zand
Er zijn ook dingen die wel vervelend zijn: Al die mensen die op dit moment geen werk hebben, niet op bezoek mogen bij je dierbaren en -misschien niet voor iedereen heel belangrijk- de sportschool die gesloten is. Alhoewel, in onze tuin worden de contouren van een thuissportschool al aardig zichtbaar. Emmers en melkflessen gevuld met zand die als gewichten dienstdoen, een bankje, een matje, ja je bedenkt wat om fit en in beweging te blijven.

Daarnaast zal ik erg blij zijn als de scholen weer opengaan. Mijn vrouw en ik zijn in de gelukkige omstandigheid dat we ‘gewoon’ kunnen doorwerken en ik vind dat we wat tekortschieten met de begeleiding van het huiswerk van onze kinderen, dus het zou mooi zijn als ze weer naar school toe kunnen. Zelf zullen ze daar overigens minder blij mee zijn schat ik zo in.

Kom dichtbij!
Maar hoe? Hoe dan? Hoe zal de toekomst eruitzien? Bij sommige dingen kan ik me een voorstelling maken maar bij heel veel dingen ook niet; het lijkt me allemaal nog heel onwerkelijk. Alles wordt anders… Of toch niet?

Nee, niet alles, want dan doe ik onze hemelse Vader zeker tekort. Onze Vader, Hij verandert nooit. Hij houdt van ons. Virus of niet, we mogen nog steeds bij Hem komen en het liefst allemaal tegelijk. Hij is voor ons, Hij is naast ons, Hij is altijd om ons heen. En niet op anderhalve meter afstand maar gewoon in ons en Hij zegt ons dat we vol moeten houden. Waar we in de huidige samenleving afstand moeten bewaren vraagt Hij ons zelfs om dichtbij te komen. Hij blijft altijd die liefdevolle Vader en zal nooit veranderen, nu niet, nooit niet. HOU VOL!!

Geschreven door Raymond Gort.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Inloggen
Nog geen lid? Wachtwoord vergeten?