Aan tafel!! Een kort zinnetje dat je roept om iedereen thuis te verzamelen. Elke dag leggen we kilometers in onze eigen boerderij af om familieleden en bewoners bij elkaar te roepen. Maar… op deze zaterdag weet iedereen dat we rond 10 uur allemaal bij elkaar aan tafel zitten. Vorig jaar begon dit met het eerste gezin uit Oekraïne dat bij ons kwam wonen en we ontwikkelden de traditie om in ieder geval zaterdagochtend met elkaar aan tafel te zitten. Er gingen dan kratten vol boodschappen doorheen en iedereen was die ochtend hongeriger dan de hele week bij elkaar.
Nieuwe traditie
Inmiddels is dat gezin uit Oekraïne naar huis terug en eten we nog één keer per maand uitgebreid samen met Oekraïense gasten, kinderen en oma als onze andere logé met haar zoontje van anderhalf bij ons logeert. Zij komt oorspronkelijk uit Sierra Leone en we zijn aan elkaar gematcht als familie. Ik kan al wat Afrikaans koken en heb geleerd mijn bordje leeg te eten, ook als ik het niet lust.
Maar terug naar deze zaterdagochtend. Rond 10 uur komen ook wij uit bed (je zult het niet geloven maar wij slapen uit op zaterdag) en mobiliseren dan de hele familie om de tafel te dekken met lekker warme broodjes, jus d’orange, beschuitjes, eitjes en niet te vergeten chocola. Bij ons is dat inmiddels alleen een weekend traktatie. Er gaan hier anders namelijk per week vele pakken en potten chocola doorheen.
Gezellige Chaos
In ochtendjas en op sloffen lopen de kinderen, jongeren en oma achter elkaar aan alle kasten leeg te trekken op zoek naar het beleg. Zo hebben we meerdere pakken boter op tafel staan, want het vragen wordt vervelend en staan er meerdere potten en pakken smeersels en strooisels zodat je niet zo lang op je beurt hoeft te wachten. Er is dan iemand die van de airfryer heen en weer loopt met broodjes, iemand die thee zet, iemand die de koelkast leeghaalt, iemand die in de weg loopt, iemand die over de kat struikelt, iemand die zeurt, iemand die te veel kletst, iemand die een vraag heeft, iemand die nog in zijn bed ligt en een oma die pubers opjaagt om de afwas op te ruimen. Terwijl de vader des huizes nog snel naar de mekkerende geiten loopt met een baal hooi en de kippen weer stiekem door de gang lopen, ronden we het klaar-maak-ritueel af met het neerzetten van een paar warme koppen koffie. De deur van de eetkamer gaat dicht. Dan is het toch zeker wel 1 minuut stil.
Dat we de kans hebben om hen dit mee te geven.
Aanpassingsvermogen
Sinds vorig jaar hebben we ook een tweede gezin uit Oekraïne ontvangen en een thuis gegeven.
Ik verwonder me zo vaak en ook vandaag weer over het enorme aanpassingsvermogen van onze kinderen en de liefde en ruimte die ze aan anderen geven. Dat we de kans hebben om hen dit mee te geven. Ik verwonder me ook dat diezelfde kinderen echt kunnen huilen over de laatste korrels chocola in het pak. Elk weekend is er gelukkig minstens één kind van ons dat zich realiseert dat we in luxe leven en dat de gasten die bij ons logeren het thuis veel minder hadden.
Bijzondere plek
Aan tafel is voor ons een bijzondere plek. De plek waar reisgenoten aanschuiven maar ook waar het lijkt alsof we onszelf steeds klaarmaken voor een reis met God in zijn Koninkrijk. Het is de plek waar veel geregeld, gedaan, gehuild en gelachen wordt onder het genot van een kop koffie. Het is ook de centrale plek in de boerderij waar iedereen komt om te klagen, huiswerk maken, een grap te vertellen, om op te warmen, te eten, te zingen, bidden en om van daaruit weer op pad te gaan met onze eigen ideeën en plannen. Voor mij is dit de plek waar het meeste gebeurt.
Bij Jezus aan tafel
In de bijbel staat in Lucas ook vaak dat Jezus werd uitgenodigd aan tafel. Ik ben altijd heel benieuwd naar hoe dat er uitgezien heeft. Hij at samen met mensen maar voerde ook veel gesprekken als hij ergens was. Hij onderwees aan tafel, er werd feest gevierd aan tafel en er werd herdacht aan tafel. Het waren van die lage tafels waar je ook nog een beetje aan kon hangen en als ik mijn pubers aan tafel zie dan weet ik zeker dat ze in de verkeerde tijd geboren zijn.
Het is misschien een plek om te eten en te drinken, maar er gebeurt hier elke dag zoveel meer. In ons eigen gezin maar ook met tijdelijke reisgenoten erbij. Met een uitnodiging om samen aan tafel te gaan kan je iemand ontmoeten in alle echtheid van dat moment. Voor mezelf zie ik dat ook als kans om Jezus te ontmoeten. Hij roept ons ook bij hem; “Aan tafel!!”
Sannie
Sinds 5 februari volgen we bij Stadskerk De Wijngaard het thema ‘reisgenoten’. We leren van de reisgenoten van Jezus én van elkaar als levensreisgenoten. Kom zitten bij het vuur, lees en luister de verhalen en praat er samen met jouw reisgenoten nog eens over door.
